yanıb-yaxılmaq

f.

1. Ürəkdən heyifsilənmək, çox acımaq, ağır mənəvi əzab və iztirab keçirmək. Vaqif bu mənzərəyə baxıb düşünür və düşündükcə də yanıb-yaxılırdı. Ç.. İndi yanıb-yaxılıram; Sərt dilləndim sənə niyə? M. D..

2. məc. Aşiq və məftun olmaq, eşq mübtəlası olmaq. Fərhad Şirin ucundan; Yandıyaxıldı, ay gözəl! A. Ə..

3. Acığından, hirsindən boğulmaq, yanıbtökülmək, bərk hirslənmək. Alı xan ağa özü yanıb-yaxılır, söyüb-söylənir və muzdurlardan şikayətlənirdi. S. R.. Kişi yanıbyaxılaraq bu dəfə cavab verməyə söz tapmadı. İ. Ə..